Het schijnt dat er nog maar één kuifleeuwerik in Nederland zit. In de jaren tachtig en negentig ging de soort al zo hard in aantal achteruit , dat we toen al vermoedden dat de soort binnen afzienbare tijd een rariteit zou worden. Een vogel uit mijn jeugd is verdwenen. Kuifleeuweriken kon ik altijd rond huis zien. In Utrecht was hij in de jaren zeventig nog algemeen- ze werden "kuifmussen" genoemd. Vanuit onze flat aan de Mayadreef in Overvecht kon ik de kuifleeuweriken zien lopen op het schoolplein. Ik vond ze leuk en ze hebben er echt aan bijgedragen dat ik ben gaan vogelen. Ook in Huizen, rond ons eerste flatje bij de Bovenmaatweg, stapten paartjes kuifleeuweriken met hun jongen rond. En op op de Mark, waar ik van 1985 tot 1992 heb gewoond, kon je 's morgens in de ochtendschemer, nog vóór de merels, een kuifleeuwerik horen zingen. Een geweldig mooie zang, vaak in zangvlucht voorgedragen, met veel variatie en imitaties erin. Van 1992 tot 1997 woonde ik aan de Gooise Kust, waar nog steeds kuifleeuweriken broedden. Het was de laatste broedplaats in het Gooi, in 1995 ging ook hier het licht uit. Al die jaren verzuimde ik om opnamen van de zang van de kuifleeuwerik te maken. Die zouden nu historisch zijn. Ik heb ook nooit schetsen gemaakt. De tekening hierboven, uit de Atlas van Nederlandse Broedvogels (SOVON), is gemaakt naar een foto. Wat rest zijn dus echt alleen maar herinneringen.
